Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego nałożył na każdego z członków Zarządu pewnej Wspólnoty Mieszkaniowej karę grzywny za opieszałość i niewykonanie w wyznaczonym przez Urząd terminie niezbędnych remontów budynku, których konieczność wykonania wynikała z bezpośrednio przeprowadzonych przeglądów ogólnobudowlanych i kominiarskich. Poszczególni członkowie Zarządu WM zostali ukarani mandatem w wysokości po 2 tys. zł każdy.

Zarząd wniósł odwołanie do wyższych instancji, jednak ani Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego, ani Wojewódzki Sąd Administracyjny nie stanął po stronie członków Zarządu WM i podtrzymał decyzję PINB. Budynek, o którym mowa jest zabytkiem, wpisanym indywidualnie do Rejestru. Ze względu na dopuszczenie do degradacji substancji i zły stan techniczny kamienicy wszystkie trzy instancje uznały, że wymierzona kara jest adekwatna do rangi przewinienia. W nieruchomości koniecznie należy naprawić dach, z którego spadają dachówki; trzeba przeprowadzić generalny remont balkonów, wymienić lub wzmocnić stropy, itd. Tymczasem została jedynie podjęta uchwała w sprawie wyrażenia przez Wspólnotę zgody na wykonanie niezbędnych remontów. Nic dalej się nie wydarzyło…

Mając na względzie powyższe WSA uznał, że wobec bezczynności członków Zarządu PINB miał prawo do nałożenia kary grzywny. Zgodnie bowiem z art. 120 § 2 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji grzywnę nakłada się na zobowiązanego lub jego ustawowego przedstawiciela lub na osobę, do której należy bezpośrednie czuwanie nad wykonaniem obowiązków tego rodzaju (sygn. akt II SA, Wr 189/16). (przygotowano na podstawie czasopisma „Mieszkanie i Wspólnota”)